Może nie jest to aż takie łatwe, jak się wydaje, ale na pewno da się to zrobić, czego najlepszym przykładem jest polski zespół muzyczny Recycling Band. W skład zespołu wchodzą: Kamil Kędzierski (ButloGitara), Marcin Nenko (ButloBas), Dominik Stankiewicz (odpadowa perkusja), i Piotr Bolanowski (instrumenty klawiszowe).

Pomysł stworzenia instrumentów recyklingowych powstał w 2011 roku. Po pierwsze, miał za zadanie zwrócić uwagę odbiorców na globalny problem zanieczyszczenia środowiska i wartość recyklingu, po drugie, wynikał z konieczności posiadania gitary basowej przy studenckim budżecie. Ten zespół dokonał obu rzeczy za jednym zamachem i to w bardzo krótkim czasie, występując na ulicach i scenach wielu miast europejskich. Podbił również serca polskich fanów, uczestnicząc w piątej edycji polskiej wersji programu Mam Talent, gdzie dotarł do finału.

Skład Recycling Band tworzą instrumentaliści z dość nietypowym wykształceniem: Kamil Kędzierski jest absolwentem metalurgii na AGH, Marcin Nenko i Dominik Stankiewicz studiują na Akademii Muzycznej w Krakowie, podobnie jak Piotr Bolanowski, który wcześniej ukończył Państwową Szkołę Muzyczną I i II stopnia w Nowym Sączu.

Grają na gitarach basowych i akustycznych, ukulele, bębnach, trąbkach, skrzypcach i klawiszach wykonanych z materiałów takich jak: stare drewniane drzwi, stoły, butelki po wodzie, materace, grzebienie, wiadra i puszki po farbie. Kto wie, może nawet stworzą jakiś nowy instrument specjalnie na październikowy TEDxKraków!

Agnieszka uważa, że takie zagrożenie to złudzenie. Ona się nie boi. Wprost przeciwnie — wierzy, że nieskrępowany dostęp do wiedzy prawnej może przynieść całemu społeczeństwu same korzyści: ludzie, którzy lepiej rozumieją swoje prawa i system prawny w ogóle, w razie potrzeby chętniej i częściej korzystają z pomocy prawnika, zamiast zwlekać z tym do ostatniej chwili, kiedy ich sytuacja staje się naprawdę trudna. Krótko mówiąc, Agnieszka namawia do stworzenia profilaktyki prawnej.

- Moja mama jest stomatologiem, więc podam przykład z jej “podwórka”- mówi. – Trzydzieści lat temu szło się do dentysty dopiero wówczas, kiedy bolał ząb i trzeba go było usunąć. Kto wtedy myślał o wizytach kontrolnych co pół roku, piaskowaniu czy skalingu? Dzisiaj jest inaczej, mamy rozwiniętą profilaktykę i zdrowsze zęby. A więc im większa świadomość społeczna pewnych problemów, tym łatwiej ich uniknąć – przekonuje Agnieszka. Zastanawia się, dlaczego dotychczas nikt nie wpadł na to, aby wykorzystać tego rodzaju mechanizm do budowania świadomości prawnej na szeroką skalę. Własnymi siłami stara się to zmienić, dlatego prowadzi dwa blogi: prawowalgorytmach.pl oraz prawatworcow.pl. Objaśnia w nich rozmaite zagadnienia prawne w bardzo przystępny sposób  — prostym, nieprawniczym językiem.

Na blogu “Prawo w algorytmach” pokazuje najkrótszą drogę wnioskowania prawnika oraz wywiad, jaki prawdopodobnie przeprowadziłby z klientem w danej sytuacji. Np. artykuł 25 i 26 kodeksu karnego o obronie koniecznej i stanie wyższej konieczności, przedstawiony przez Agnieszkę w formie algorytmu, pozwala zrozumieć, jak się bronić, aby samemu nie zostać przestępcą. Materiał nosi dowcipny tytuł “Jak kopać, żeby się nie wkopać” i był cytowany — ku zaskoczeniu autorki — na stronie wykop.pl, gdzie doczekał się ponad jedenastu tysięcy odsłon.

Z kolei blog “Prawa twórców” omawia na przykładach wziętych z życia prawo autorskie i inne prawa własności intelektualnej. Graficy, projektanci, fotograficy, filmowcy, designerzy, muzycy i wszyscy inni twórcy, znajdą tu np. odpowiedź na pytanie, jakie prace można publikować w portfolio. Agnieszka rozumie ich problemy dzięki własnej aktywności artystycznej — od kilku lat współtworzy zespół muzyki etnicznej Matragona, w którym gra na skrzypcach, wiolonczeli i śpiewa pieśni sefardyjskie. Od wczesnego dzieciństwa jest związana także z tańcem. Kiedyś trenowała taniec towarzyski, później salsę kubańską, a dzisiaj porywa ją tango argentyńskie.

Jak widać, artystyczna dusza i analityczny umysł mogą żyć ze sobą w zgodzie. Szczęśliwa “właścicielka” obydwu, pełna pasji i zapału do działania, zarówno jako muzyk i przyszły prawnik, najbardziej ceni sobie jednak to, co zrobiła dla innych — tych, którzy mają mniej szczęścia w życiu. Działając jako wolontariusz w Stowarzyszeniu WIOSNA, utworzyła pierwszy na Podkarpaciu rejon Akademii Przyszłości. Dzięki temu powstał w Sanoku całoroczny program indywidualnych spotkań edukacyjnych dla dzieci, które wychowują się w trudnych warunkach i mają przez to problemy w szkole. Akademia wspiera je nie tylko w nauce, ale przede wszystkim pozwala im uwierzyć w siebie.

Z niecierpliwością czekamy na wystąpienie Agnieszki Stach podczas październikowej konferencji TEDxKraków!

Nasza kolejna prelegentka, Catherine Bracy, wierzy, że takie myślenie to nie utopia, ale przyszłość. Już 25 października podczas konferencji TEDxKraków opowie nam o tym, jak wykorzystać możliwości, które daje współczesna technologia, aby budować prawdziwe społeczeństwo obywatelskie XXI wieku.

Catherine, mając za sobą doświadczenie jako wieloletnia dyrektor Centrum Berkmana d/s Internetu i Społeczeństwa na Harvardzie, kierowała kolejno programem Knight News Challenge w amerykańskiej Fundacji Knighta, a następnie kampanią prezydencką Barracka Obamy w 2012 roku. Prowadziła wówczas tak zwane biuro technologiczne w San Francisco, będące pierwszym tego rodzaju przedsięwzięciem w historii wyborów prezydenckich w USA. To właśnie wtedy stworzyła program T4O (Technology for Obama), który miał za zadanie zyskać poparcie wśród wyborców związanych z szeroko rozumianą technologią. Wykorzystując Internet i media społecznościowe, zbudowała wokół T4O znaczącą społeczność, składającą się z ludzi, którzy dobrowolnie i bezinteresownie byli gotowi zaangażować się w kampanię, bo wierzyli w Obamę jako kandydata na prezydenta.

Obama wygrał wybory (po raz drugi), a bogatsza o nowe cenne doświadczenia Catherine skupiła swoją uwagę na pracy dla Code for America. Celem tej organizacji jest stworzenie pomostu pomiędzy obywatelami a władzą, tak aby państwo jako instytucja mogło działać sprawniej. Aby to osiągnąć, utalentowani programiści CfA są wysyłani do pracy w urzędach publicznych — dzięki temu poznają ich problemy i próbują je rozwiązać przy pomocy konkretnych aplikacji. Nierzadko są w stanie napisać odpowiednie oprogramowanie dość szybko i tanim kosztem. W ten sposób współczesna technologia wkracza wreszcie w sektor publiczny, który — z różnych przyczyn —  jak dotąd najsłabiej wykorzystuje narzędzia, które pojawiły się na świecie w ciągu ostatnich dwudziestu lat wraz z postępem technologicznym.

Filozofia Code for America opiera się na przekonaniu, że technologia może być ogniwem łączącym obywateli i rządzących w sieć wzajemnych relacji, która pomoże im szybciej i sprawniej reagować na rozmaite problemy życia społecznego. Jako dyrektor d/s projektów międzynarodowych w CfA, Catherine szeroko propaguje tę ideę, zachęcając lokalne społeczności programistów na całym świecie do aktywnego udziału w budowaniu skutecznych mechanizmów, które ułatwią funkcjonowanie państw.

W swoim wystąpieniu w Krakowie, Catherine opowie nam o konkretnych aplikacjach, które udało im się stworzyć w Code for America we współpracy z organami rządowymi USA. Przedstawi także plany CfA dotyczące rozwijania globalnej sieci aktywistów, których działania mają ułatwić obywatelom i urzędnikom pracę dla wspólnego dobra. Z niecierpliwością czekamy na jej wystąpienie, zwłaszcza że idee Code for America są nam bardzo bliskie — to one zainspirowały nas do zorganizowania zeszłorocznego Hackathonu w Krakowie, z którego narodził się projekt Otwarta Małopolska.